Welkom
HB7_1054.jpeg)
De Michaëlkerk
De Michaëlkerk is het oudste romaanse gebouw in het dorp Leersum. Het monumentale kerkgebouw is in 2017 grootschalig gerenoveerd en is daarbij geschikt gemaakt voor sociaal maatschappelijke en culturele activiteiten. Het beschikt over professionele audiovisuele apparatuur en flexibele podiumopstellingen.
De kerk wordt voor het eerst genoemd in 1312 bij de benoeming van ene Herman van Osenbrugghen als pastor. Uit de desbetreffende akte blijkt dat deze pastor een voorganger had. De oorspronkelijke kerk was er dus al voor 1312.
Vermoedelijk heeft er op deze plek eerst een houten kerk gestaan. Rond 1300 is in Romaanse stijl een eenvoudige stenen kerk met eenbeukig schip verrezen met een klein koor en zonder toren. De huidige toren is twee eeuwen later (in 1500) aangebouwd. In het schip bevindt zich een preekstoel uit 1676. De huidige vensters in het schip dateren uit het jaar 1700.
Ook is het gebouw meermalen vergroot. Het schip is richting het noorden in meerdere stappen uitgebreid met een enkel transept (dwarsschip) in respectievelijk: 1750, 1819 en 1895.
Onder het koor bevindt zich de dichtgemetselde grafkelder met daarin de praalgraven van Frederik van Nassau-Zuylestein (1624-1672, de bastaard zoon van stadhouder Frederik Hendrik) en zijn vrouw Mary Killygrew.
Bij het koor is in 1928 een kapel aangebouwd bedoeld als consistorie. In de kerktoren bevindt zich een mechanisch smeedijzeren uurwerk en er hangt een luidklok (diameter 60,3 cm) met het opschrift: Soli Deo Gloria. Cornelis Ammerois fecit met 1597.
Rond 2000 werd de monumentale Michaëlkerk uitgebreid met het Michaëlhuis zodat het gebouw ook geschikt werd voor grotere evenementen en modernere en betere faciliteiten kreeg. Mede hierdoor is de Michaëlkerk samen met het Michaëlhuis zeer geschikt om culturele en maatschappelijke activiteiten aan te bieden. De glas-in-loodramen van het Michaëlhuis tonen Bijbelse voorstellingen. In de zuidmuur is een originele piscina ontdekt, een muurnis met een hardstenen wasbekken.
De kerk wordt voor het eerst genoemd in 1312 bij de benoeming van ene Herman van Osenbrugghen als pastor. Uit de desbetreffende akte blijkt dat deze pastor een voorganger had. De oorspronkelijke kerk was er dus al voor 1312.
Vermoedelijk heeft er op deze plek eerst een houten kerk gestaan. Rond 1300 is in Romaanse stijl een eenvoudige stenen kerk met eenbeukig schip verrezen met een klein koor en zonder toren. De huidige toren is twee eeuwen later (in 1500) aangebouwd. In het schip bevindt zich een preekstoel uit 1676. De huidige vensters in het schip dateren uit het jaar 1700.
Ook is het gebouw meermalen vergroot. Het schip is richting het noorden in meerdere stappen uitgebreid met een enkel transept (dwarsschip) in respectievelijk: 1750, 1819 en 1895.
Onder het koor bevindt zich de dichtgemetselde grafkelder met daarin de praalgraven van Frederik van Nassau-Zuylestein (1624-1672, de bastaard zoon van stadhouder Frederik Hendrik) en zijn vrouw Mary Killygrew.
Bij het koor is in 1928 een kapel aangebouwd bedoeld als consistorie. In de kerktoren bevindt zich een mechanisch smeedijzeren uurwerk en er hangt een luidklok (diameter 60,3 cm) met het opschrift: Soli Deo Gloria. Cornelis Ammerois fecit met 1597.
Rond 2000 werd de monumentale Michaëlkerk uitgebreid met het Michaëlhuis zodat het gebouw ook geschikt werd voor grotere evenementen en modernere en betere faciliteiten kreeg. Mede hierdoor is de Michaëlkerk samen met het Michaëlhuis zeer geschikt om culturele en maatschappelijke activiteiten aan te bieden. De glas-in-loodramen van het Michaëlhuis tonen Bijbelse voorstellingen. In de zuidmuur is een originele piscina ontdekt, een muurnis met een hardstenen wasbekken.